Eindelijk even Wi-Fi (in de wasserette)!

Donderdag, 19 september
Vernon-Revelstoke, 175 km

We verlaten Vernon via Highway 97A en volgen vanaf Sicamous Highway 1, de Trans-Canada Highway. Bij Craigellachie bezoeken we de Last Spike Historical Site. Dit is de plek waar op 7 november 1885 de laatste hand werd gelegd aan de eerste transcontinentale spoorweg van Canada, nadat de oostelijke en de westelijke ploeg jarenlang naar elkaar toegewerkt hadden. De nagel symboliseert de voltooiing van de spoorweg en de vereniging van het land.
Onze volgende stop is Three Valley Gap aan de Trans-Canada Highway. Hier bezoeken we de ghosttown. Een verzameling oude gebouwen uit vervlogen tijden met de oorspronkelijke inrichting. Heel aardig om te zien. Daarnaast is er ook een grote ronde hal waar diverse oude spoorwagons en locomotieven staan opgesteld. Wat opvalt is dat je op veel plekken vrij mag rondlopen en dat de spullen gewoon vrij liggen opgesteld.
Onze laatste stop is het Railway Museum van Revelstoke. Hier krijg je een aardig beeld van de opkomst van het spoor in Canada en van de moeilijkheden die men heeft moeten overwinnen bij de aanleg. Er staan ook wat locomotieven en wagons buiten opgesteld, maar die staan daar alleen maar te verkommeren. Maar toch een heel aardig museum. En al met al heeft Loek vandaag zijn “treintjesshot” wel gehad. We rijden tenslotte naar Canyon Hot Springs Resort om daar de nacht door te brengen. En laat nou deze camping pal aan de spoorlijn liggen. Hier komen met enige regelmaat, ook ’s nachts, enorm lange goederentreinen langs. Kortom: dit is echt Loek zijn dag…

Vrijdag, 20 september
Revelstoke-Glacier National Park, 45 km

 Vandaag een korte etappe omdat we op tijd willen zijn op Illecillewaet Campground. Deze camping kun je niet reserveren en werkt op basis van “first come, first serve”. En als je vroeg genoeg aankomt kun je een mooi plaatsje uitzoeken, hetgeen ons ook is gelukt. Maar eerst brengen we een bezoek aan het Rogers Pass Discovery Centre. Hier is de nodige informatie over het Glacier National Park te krijgen en kunnen we een pas voor alle nationale parken in Canada aanschaffen. Ik krijg op veel plekken korting als senior; zo ook hier. Ik hoef nergens aan te tonen dat ik senior ben… Aan Loek vragen ze het soms ook, maar dan zegt hij snel dat hij geen senior is…
Wat ook opvalt is dat de Chinezen de attracties hier ontdekt hebben. Ze worden met busladingen tegelijk gelost, waarna ze zich, al dan niet met selfiesticks, op de bezienswaardigheden storten. Ik heb zelfs gezien dat de bussen beschilderd zijn met Chinese opschriften. Leve de vooruitgang….
Na dit uitstapje gaan we naar de camping, waar we een mooi plekje vinden. We installeren de camper, lunchen en gaan daarna op pad voor een mooie wandeling. Het regent inmiddels niet meer en het ziet er dus veelbelovend uit. Vanuit de camping beginnen diverse wandelingen. Wij nemen de tocht naar Lake Marion op ruim 1.700 meter hoogte. De camping ligt op 1.200 meter, zodat we zo’n 500 meter stijgen. En dat viel wat mij betreft niet mee. De voldoening bij het bereiken van ons doel was groot en onze inspanningen werden beloond met een prachtig uitzicht over de omgeving. En ook het meer zelf was prachtig. Al met al een hele mooie besteding van onze middag. Terug op de camping wacht ons rijdende huis met alles erop en eraan. Op deze camping zijn er geen voorzieningen in de vorm van water en elektra, zodat we helemaal zelf voorzienend zijn. Voor een paar nachten kan dat ook makkelijk. Wi-Fi en internet is er ook niet en dat verklaart dat de berichtgeving op onze weblog enige vertraging oploopt.

Zaterdag, 21 september
Glacier National Park-Kootenay National Park, 196 km 

Na het ontbijt maken we de camper gereed voor vertrek en maken daarna nog een eenvoudige wandeling vanuit de camping. Het pad loopt over het tracé van de spoorlijn die hier ooit gelopen heeft. Die trein rijdt nu door een 8 kilometer lange tunnel door de berg; die zien en die horen we dus niet meer. Het weer is inmiddels aardig opgeklaard en we kunnen genieten van prachtige uitzichten op de besneeuwde toppen van de bergen. Na de wandeling nog even koffie gedronken in de camper en vervolgens op pad. Onze eerste bestemming is Golden waar we de tank van de camper weer vullen en vervolgens naar de supermarkt Save on Foods. Hier hebben ze gratis Wi-Fi zodat we even de mailberichten konden ophalen en bellen met Yvonne, de zus van Loek. Bellen via Skype gaat heel makkelijk en kost bijna niks. Je moet alleen even letten op het tijdverschil met Nederland zodat je mensen niet uit bed belt (geldt andersom overigens ook). Hierna ook nog even naar de liquor store om wijn en bier in te slaan om de lange avonden door te komen.
We vervolgen onze weg via Highway 95, een heel rustige weg waar je bij wijze van spreken met je ogen dicht zou kunnen rijden. Zo rond half vier komen we aan in Radium Hot Springs. We nemen daar een verkeerde afslag en komen in een optocht van antieke auto’s terecht. Veel toeschouwers langs de kant en op een gegeven moment was er een groepje mensen dat ons luidruchtig begroette met “welcome to Canada”. Uiteindelijk arriveren we bij de ingang van Redstreak Campground, waar we hadden gereserveerd. En dat is maar goed ook omdat er geen vrije plaatsen voor campers meer beschikbaar waren. We kunnen nog een tijdje buiten zitten en met een drankje genieten van de ondergaande zon

Zondag, 22 september
Excursie naar Fort Steele Heritage Town, 130 km

Vandaag maken we een uitstapje naar Fort Steele, een openluchtmuseum 16 km ten noorden van Cranbrook. In dit museum bij de Kootenay River is van alles te zien over het ontstaan en de ondergang van Fort Steele. De stad ontstond uit de piepkleine nederzetting Galbraith Ferry, genoemd naar de gebroeders John en Robert Galbraith die hier ten tijde van de goldrush van 1864 een kleine kabelveerdienst over de Kootenay River exploiteerden. Later werd de stad genoemd naar Samuel Steele, de superintendant van de Northwest Mounted Police. Toen de nederzetting in 1898 echter volledig van het spoorverkeer werd afgesloten, verloor Fort Steele elke betekenis en verviel het tot een stoffige ghosttown.
Gelukkig werd de stad nieuw leven ingeblazen. Ruim 60 pastelkleurige gebouwen werden volledig gerenoveerd. Het ziet er weer uit als in de gloriejaren: leuk, netjes en uitnodigend. Omdat we laat in het seizoen waren troffen we veel gebouwen gesloten aan, maar toch was er nog genoeg open om een aardig beeld te krijgen van de stad in zijn hoogtij dagen, genoeg om hier ruim 4 uur door te brengen. En daarbij was ook het weer ons goed gezind doordat de zon zich geregeld liet zien.
Met dank voor de tips van Jan Roeleveld en Ton de Bruijn.

Maandag, 23 september
Kootenay National Park-Banff, 148 km

Gisteren kwamen we erachter dat we afgelopen zaterdag de klok al een uur vooruit hadden moeten zetten. Anders dan we eerst hadden gedacht wordt de tijdzone niet gemarkeerd door de provinciegrens, maar door een scheidslijn tussen Pacific Standard Time en Mountain Standard Time. Hoe die lijn precies loopt is me niet helemaal duidelijk, maar in ieder geval is het een uur later en hebben we een dag in een verkeerde tijd verkeerd.
We brengen voor ons vertrek een bezoek aan het Visitor Centre van Radium Hot Springs, tanken de camper weer af (benzine en propaan) en gaan dan via Highway 93 door Kootenay National Park. Het is een prachtige rit met steeds weer andere bergpanorama’s. We stoppen bij een parkeerplaats met de naam Paint Pots en maken daarvandaan een korte, maar modderige wandeling naar een aantal gekleurde waterpoelen. Heel mooi.
Hierna verder naar Banff, waar we rond 14.30 uur aankomen bij de camping Mountain Tunnel Trailer Court. Dit is een gigantische camping met meer dan 300 plaatsen. Veel minder sfeervol dan de campings die we eerder hadden. Maar we hebben een goede (gereserveerde) plek met alle voorzieningen.
Nadat we de camper geïnstalleerd hebben gaan we met de bus naar het centrum van Banff. Die bus is heel handig omdat je dan niet naar parkeerplaatsen hoeft te zoeken en de camper kunt laten staan. Kost maar 2 dollar en voor mij als senior maar 1 dollar.
Het centrum van Banff is een groot toeristencircus, het lijkt de Kalverstraat van Amsterdam wel. We vonden dit niet zo leuk en zijn maar weer met de bus terug naar de camping gegaan om daar van onze eigen voorzieningen gebruik te maken. En het weer is intussen nogal guur geworden.

Regen, regen en een beetje zonneschijn

Dinsdag, 17 september
Hope-Osoyoos, 268 km

Vandaag een lange reisdag over een mooie, maar bochtige weg, Highway 3. Mooie uitzichten, maar jammer dat het zoveel regende. Onderweg gestopt bij een oude mijnwerk nederzetting, nu een museum dat helaas gesloten was. Wel wat objecten buiten die te bekijken waren. Daarna verder naar Osoyoos, waar we een bezoek brengen aan de Desert Model Railroad. Bijzonder hieraan is dat het allemaal Europese treinen en landschappen zijn. Volgens de beschrijving is het de grootste Europese modelspoorbaan in Canada. Jammer dat het zo ontzettend blijft regenen, waardoor verdere buitenactiviteiten niet echt aanlokkelijk werden. En dan te bedenken dat Osoyoos volgens de reisgids de minste regenval van Canada heeft….
Rond 16.30 uur komen we aan bij het Island View Resort. Bij de receptie was niemand aanwezig, maar op het prikbord hing een papier bestemd voor “Dikstra”. Het is geen echte plek voor dag kampeerders; er staan hier vooral grote campers van mensen die hier min of meer permanent staan. Het is er in ieder geval heerlijk rustig.

Woensdag, 18 september
Osoyoos-Vernon, 188 km

Het heeft een groot gedeelte van de nacht geregend en vanmorgen na het opstaan leek er geen eind te komen aan de waterstralen die over ons uitgestort werden. De lucht was rondom asgrauw en het zag er niet naar uit dat het spoedig beter zou worden. Jammer, omdat we een mooie rit voor de boeg hebben maar daar is nu dus weinig van te zien. Na het aftanken van de camper (105 liter à $ 1,26, een halve tankinhoud!) verlaten we Osoyoos via highway 97. De ruitenwissers gaan gestaag heen en weer om nog enig zicht op de weg te houden. Onderweg stoppen we om in de camper koffie te zetten. Dan is het wel erg fijn als je alles bij je hebt en dat je kunt stoppen waar je wilt.
Zo rond het middaguur wordt het eindelijk droog en breekt zelfs de zon door. Na 4 buiige dagen is dit wel een heel bijzonder natuurverschijnsel. We stoppen om in onze camper te lunchen. Ik maak een korte wandeling om de benen te strekken en word aangesproken door een mevrouw die haar fiets van de auto haalt. Ze groet me en vraagt waar ik vandaan kom. Op mijn antwoord dat ik uit Nederland kwam vertelde ze dat haar man ook “Dutch” was. Een leuk gesprekje, waarin ze ondermeer vertelde dat er verderop diverse picknickplaatsen waren en dat er ook een farm was waar van alles was te zien. Dat was een hele leuke tip. Die farm, Gatzke Orchards, halverwege tussen Kelowna en Vernon, bleek een bonte verzameling van oude landbouwwerktuigen en afgedankte huishoudelijke apparaten. Een soort verwilderd openluchtmuseum. Er was ook veel fruit en andere boerderij artikelen te koop. Deze streek is overigens bekend vanwege de wijnbouw en fruitteelt. Overal zie je fruitstalletjes langs de weg en bordjes die naar wijn domeinen verwijzen. Na dit onverwacht leuke uitstapje gaan we verder richting Vernon. Daar doen we eerst nog wat boodschappen bij Walmart om tenslotte naar onze verblijfplaats, Swan Lake Resort, te gaan. Daar kunnen we zowaar nog een tijdje buiten zitten met onze drankjes.

Vancouver en de eerste kilometers met de camper

Zaterdag 14 september
Amsterdam-Vancouver, 7.700 km

Een halfuur eerder dan gepland worden we rond 08.15 uur door de bestelde taxi opgehaald zodat we ruim op tijd op Schiphol stonden. Nadat we onze koffers hadden afgegeven even nog koffie gedronken en dan op weg naar de verdere incheck procedures. Ten opzichte van onze vorige reizen is er wel het een en ander veranderd. Dat begint al bij de security. Moest je vroeger al je elektronica (laptops, tablets e.d.) uit je tas halen en apart in een bak doen, nu mag je alles laten zitten. Ook de schoenen hoeven niet uit. Wel moet je je riem afdoen en je zakken leeghalen (inclusief de al dan niet gebruikte zakdoek) en in een bak doen. Al met blijft het een gedoe, maar dat is niet anders. Duurt wel een kwartier voordat je aan de beurt bent. Dan komt de volgende stap: de paspoortcontrole. Je moet dan weer in een rij staan voordat je wordt losgelaten op een apparaat waarop je je paspoort moet laten scannen. Als het apparaat je paspoort heeft geaccepteerd krijg je de melding dat je voor een scherm moet gaan staan zodat er een foto kan worden gemaakt. En als het apparaat daar ook tevreden over is krijg je groen licht en gaat het hekje open om je naar je vliegtuig te begeven. De tijd dat je door nors kijkende marechaussees wordt bekeken is kennelijk voorbij. Alles bij elkaar duurt dit, zeker als het druk is best wel een tijdje. Dat verklaart ook waarom je zo’n 3 uur van tevoren op Schiphol moet zijn.
We hebben nog even tijd om naar de kleine expositie van het Rijksmuseum te gaan en begeven ons daarna naar de gate voor onze vlucht van AirTransat naar Vancouver. Rond 12.45, volgens schema, vertrokken.
Na een rustige, maar lang vlucht landen we rond 14.00 uur op de luchthaven van Vancouver. Wel apart dat je al met al een uur na vertrek aankomt, terwijl je er een vlucht van bijna 9 uur op hebt zitten. Ook hier heeft de digitalisering toegeslagen. Ook hier moet je je paspoort op een scanner leggen. Je krijgt dan ook nog een digitale vragenlijst waarop je met ja/nee moet aangeven of geen zaken als cannabis, geld boven een bepaald bedrag enz. hebt meegenomen. En ook hier wil het apparaat een foto van je hebben. Vraag me toch af hoe dit alles moet zijn voor digibeten….
Maar goed, op naar de bagageband voor de koffers die al snel tevoorschijn kwamen. Overigens altijd wel spannend of ze inderdaad mee zijn gekomen en niet op Schiphol zijn achtergebleven…
Vervolgens met de taxi naar hotel Barclay in het centrum van Vancouver, waar we uiteindelijk rond 15.30 uur binnen waren. Meteen maar gebeld met CanaDream, de camperverhuurder om een afspraak te maken voor het ophalen van de camper maandag. We kunnen om 10.00 uur al terecht en dat is heel gunstig.
We maken na een korte rustpauze een kleine verkenning van de omgeving (in de regen), gaan ergens eten en dan naar bed, na een wel erg lange dag.

Zondag 15 september
Vancouver

Na een redelijke nacht heel vroeg op omdat we gewoon geen slaap meer hebben. Het hotel nodigt niet uit voor een lang verblijf zodat we na het ontbijt maar meteen op stap gaan. Het hotel ligt erg centraal zodat we alles te voet kunnen doen. Eerst naar Stanley Park. Met een oppervlakte van ruim 350 hectare schijnt dit een van de grootste stadsparken ter wereld te zijn. Het is bijzonder mooi aangelegd. Wat opvalt is dat er overal mooie fiets- en voetpaden zijn. Bijzonder fraai zijn de beschilderde totempalen die op Hallelujah Point in dit park staan. Verder is het wandelpad langs de waterkant erg fraai door de vele mooie uitzichtpunten op de stad. Vervolgens naar Canada Place, een pier met een dak van wit tentdoek. Ooit begonnen als het Canadese paviljoen van de Expo 1986. Hier liggen twee grote cruiseschepen afgemeerd, waaronder de Noordam van de Holland Amerikalijn. Leuk om al die bedrijvigheid rond het bevoorraden van die schepen te zien. En verder is er veel bedrijvigheid te zien in de vorm van opstijgende en landende watervliegtuigen en helikopters. Een andere leuke attractie is de Gastown Steam Clock, die elk heel uur stoom uit stoot en ieder kwartier een fluit laat horen. Hierna wandelen we verder door Chinatown en weer richting Robson Street naar ons hotel.
Na een pauze in ons hotel gaan we er op uit voor een drankje (ze hebben hier best lekkere wijn) en een maaltijd. En daarna weer terug naar het hotel voor onze laatste nacht in Vancouver.

Maandag,16 september
Vancouver-Hope, 145 km

Vanmorgen rond 09.15 uur werden we door een taxi opgehaald en naar CanaDream, de verhuurder van onze geboekte camper, gebracht. We waren al snel aan de beurt en na een uitvoerige uitleg hoe alles werkt konden we op pad. Het is best onwennig in het begin om met zo’n groot voertuig te rijden, maar na een aantal kilometer gaat het al een stuk beter. Het grootste deel van de rit gaat over de snelweg en om te wennen is dat wel zo prettig. Onderweg doen wij bij een Walmart onze boodschappen. Die zaak is onwerkelijk groot en het boodschappen doen kost best wel veel tijd omdat het assortiment nogal afwijkt van wat wij gewend zijn. Zo rond 15.30 waren we op onze bestemming voor vandaag, Coquihalla Campground in Hope. Loek richt de camper in en zo is ons rijdende huis klaar voor de komende 3 weken

Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Op 14 september vertrekken we naar Vancouver voor een camperreis door het westen van Canada. Meer informatie over de reis die we gaan maken vind je in het profiel. We proberen regelmatig nieuwe verhalen en foto's te plaatsen. Op de kaart kun je zien waar we zijn en waar we geweest zijn.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Henk en Loek