Donderdag, 19 september
Vernon-Revelstoke, 175 km

We verlaten Vernon via Highway 97A en volgen vanaf Sicamous Highway 1, de Trans-Canada Highway. Bij Craigellachie bezoeken we de Last Spike Historical Site. Dit is de plek waar op 7 november 1885 de laatste hand werd gelegd aan de eerste transcontinentale spoorweg van Canada, nadat de oostelijke en de westelijke ploeg jarenlang naar elkaar toegewerkt hadden. De nagel symboliseert de voltooiing van de spoorweg en de vereniging van het land.
Onze volgende stop is Three Valley Gap aan de Trans-Canada Highway. Hier bezoeken we de ghosttown. Een verzameling oude gebouwen uit vervlogen tijden met de oorspronkelijke inrichting. Heel aardig om te zien. Daarnaast is er ook een grote ronde hal waar diverse oude spoorwagons en locomotieven staan opgesteld. Wat opvalt is dat je op veel plekken vrij mag rondlopen en dat de spullen gewoon vrij liggen opgesteld.
Onze laatste stop is het Railway Museum van Revelstoke. Hier krijg je een aardig beeld van de opkomst van het spoor in Canada en van de moeilijkheden die men heeft moeten overwinnen bij de aanleg. Er staan ook wat locomotieven en wagons buiten opgesteld, maar die staan daar alleen maar te verkommeren. Maar toch een heel aardig museum. En al met al heeft Loek vandaag zijn “treintjesshot” wel gehad. We rijden tenslotte naar Canyon Hot Springs Resort om daar de nacht door te brengen. En laat nou deze camping pal aan de spoorlijn liggen. Hier komen met enige regelmaat, ook ’s nachts, enorm lange goederentreinen langs. Kortom: dit is echt Loek zijn dag…

Vrijdag, 20 september
Revelstoke-Glacier National Park, 45 km

 Vandaag een korte etappe omdat we op tijd willen zijn op Illecillewaet Campground. Deze camping kun je niet reserveren en werkt op basis van “first come, first serve”. En als je vroeg genoeg aankomt kun je een mooi plaatsje uitzoeken, hetgeen ons ook is gelukt. Maar eerst brengen we een bezoek aan het Rogers Pass Discovery Centre. Hier is de nodige informatie over het Glacier National Park te krijgen en kunnen we een pas voor alle nationale parken in Canada aanschaffen. Ik krijg op veel plekken korting als senior; zo ook hier. Ik hoef nergens aan te tonen dat ik senior ben… Aan Loek vragen ze het soms ook, maar dan zegt hij snel dat hij geen senior is…
Wat ook opvalt is dat de Chinezen de attracties hier ontdekt hebben. Ze worden met busladingen tegelijk gelost, waarna ze zich, al dan niet met selfiesticks, op de bezienswaardigheden storten. Ik heb zelfs gezien dat de bussen beschilderd zijn met Chinese opschriften. Leve de vooruitgang….
Na dit uitstapje gaan we naar de camping, waar we een mooi plekje vinden. We installeren de camper, lunchen en gaan daarna op pad voor een mooie wandeling. Het regent inmiddels niet meer en het ziet er dus veelbelovend uit. Vanuit de camping beginnen diverse wandelingen. Wij nemen de tocht naar Lake Marion op ruim 1.700 meter hoogte. De camping ligt op 1.200 meter, zodat we zo’n 500 meter stijgen. En dat viel wat mij betreft niet mee. De voldoening bij het bereiken van ons doel was groot en onze inspanningen werden beloond met een prachtig uitzicht over de omgeving. En ook het meer zelf was prachtig. Al met al een hele mooie besteding van onze middag. Terug op de camping wacht ons rijdende huis met alles erop en eraan. Op deze camping zijn er geen voorzieningen in de vorm van water en elektra, zodat we helemaal zelf voorzienend zijn. Voor een paar nachten kan dat ook makkelijk. Wi-Fi en internet is er ook niet en dat verklaart dat de berichtgeving op onze weblog enige vertraging oploopt.

Zaterdag, 21 september
Glacier National Park-Kootenay National Park, 196 km 

Na het ontbijt maken we de camper gereed voor vertrek en maken daarna nog een eenvoudige wandeling vanuit de camping. Het pad loopt over het tracé van de spoorlijn die hier ooit gelopen heeft. Die trein rijdt nu door een 8 kilometer lange tunnel door de berg; die zien en die horen we dus niet meer. Het weer is inmiddels aardig opgeklaard en we kunnen genieten van prachtige uitzichten op de besneeuwde toppen van de bergen. Na de wandeling nog even koffie gedronken in de camper en vervolgens op pad. Onze eerste bestemming is Golden waar we de tank van de camper weer vullen en vervolgens naar de supermarkt Save on Foods. Hier hebben ze gratis Wi-Fi zodat we even de mailberichten konden ophalen en bellen met Yvonne, de zus van Loek. Bellen via Skype gaat heel makkelijk en kost bijna niks. Je moet alleen even letten op het tijdverschil met Nederland zodat je mensen niet uit bed belt (geldt andersom overigens ook). Hierna ook nog even naar de liquor store om wijn en bier in te slaan om de lange avonden door te komen.
We vervolgen onze weg via Highway 95, een heel rustige weg waar je bij wijze van spreken met je ogen dicht zou kunnen rijden. Zo rond half vier komen we aan in Radium Hot Springs. We nemen daar een verkeerde afslag en komen in een optocht van antieke auto’s terecht. Veel toeschouwers langs de kant en op een gegeven moment was er een groepje mensen dat ons luidruchtig begroette met “welcome to Canada”. Uiteindelijk arriveren we bij de ingang van Redstreak Campground, waar we hadden gereserveerd. En dat is maar goed ook omdat er geen vrije plaatsen voor campers meer beschikbaar waren. We kunnen nog een tijdje buiten zitten en met een drankje genieten van de ondergaande zon

Zondag, 22 september
Excursie naar Fort Steele Heritage Town, 130 km

Vandaag maken we een uitstapje naar Fort Steele, een openluchtmuseum 16 km ten noorden van Cranbrook. In dit museum bij de Kootenay River is van alles te zien over het ontstaan en de ondergang van Fort Steele. De stad ontstond uit de piepkleine nederzetting Galbraith Ferry, genoemd naar de gebroeders John en Robert Galbraith die hier ten tijde van de goldrush van 1864 een kleine kabelveerdienst over de Kootenay River exploiteerden. Later werd de stad genoemd naar Samuel Steele, de superintendant van de Northwest Mounted Police. Toen de nederzetting in 1898 echter volledig van het spoorverkeer werd afgesloten, verloor Fort Steele elke betekenis en verviel het tot een stoffige ghosttown.
Gelukkig werd de stad nieuw leven ingeblazen. Ruim 60 pastelkleurige gebouwen werden volledig gerenoveerd. Het ziet er weer uit als in de gloriejaren: leuk, netjes en uitnodigend. Omdat we laat in het seizoen waren troffen we veel gebouwen gesloten aan, maar toch was er nog genoeg open om een aardig beeld te krijgen van de stad in zijn hoogtij dagen, genoeg om hier ruim 4 uur door te brengen. En daarbij was ook het weer ons goed gezind doordat de zon zich geregeld liet zien.
Met dank voor de tips van Jan Roeleveld en Ton de Bruijn.

Maandag, 23 september
Kootenay National Park-Banff, 148 km

Gisteren kwamen we erachter dat we afgelopen zaterdag de klok al een uur vooruit hadden moeten zetten. Anders dan we eerst hadden gedacht wordt de tijdzone niet gemarkeerd door de provinciegrens, maar door een scheidslijn tussen Pacific Standard Time en Mountain Standard Time. Hoe die lijn precies loopt is me niet helemaal duidelijk, maar in ieder geval is het een uur later en hebben we een dag in een verkeerde tijd verkeerd.
We brengen voor ons vertrek een bezoek aan het Visitor Centre van Radium Hot Springs, tanken de camper weer af (benzine en propaan) en gaan dan via Highway 93 door Kootenay National Park. Het is een prachtige rit met steeds weer andere bergpanorama’s. We stoppen bij een parkeerplaats met de naam Paint Pots en maken daarvandaan een korte, maar modderige wandeling naar een aantal gekleurde waterpoelen. Heel mooi.
Hierna verder naar Banff, waar we rond 14.30 uur aankomen bij de camping Mountain Tunnel Trailer Court. Dit is een gigantische camping met meer dan 300 plaatsen. Veel minder sfeervol dan de campings die we eerder hadden. Maar we hebben een goede (gereserveerde) plek met alle voorzieningen.
Nadat we de camper geïnstalleerd hebben gaan we met de bus naar het centrum van Banff. Die bus is heel handig omdat je dan niet naar parkeerplaatsen hoeft te zoeken en de camper kunt laten staan. Kost maar 2 dollar en voor mij als senior maar 1 dollar.
Het centrum van Banff is een groot toeristencircus, het lijkt de Kalverstraat van Amsterdam wel. We vonden dit niet zo leuk en zijn maar weer met de bus terug naar de camping gegaan om daar van onze eigen voorzieningen gebruik te maken. En het weer is intussen nogal guur geworden.