Dinsdag, 24 september
Een dagje Banff

Vandaag blijven we in Banff. Eerst gaan we naar een nabijgelegen wasserette om de hoogstnoodzakelijke was te doen. Want om nou voor 3 weken schoon goed mee te nemen is wel erg veel. We konden het nuttige met het aangename verenigen omdat de wasserette beschikte over een Wi-Fi verbinding zodat ik eindelijk onze weblog kon bijwerken. Vervolgens in het resort bij de wasserette koffie met taartjes genuttigd, wat aanvullende boodschappen gedaan en daarna de camper weer terug naar de camping gereden.
Loek had aan de hand van folder- en kaartmateriaal uit het visitor centre een wandeling vanaf de camping bedacht. Via een wandelpad naar beneden naar de Bow River om uiteindelijk uit te komen bij de Bow Falls. Een mooi uitzicht punt, wat ook ontdekt was door een groep Chinezen die, na het maken van de diverse selfies en groepsfoto’s, weer de bus indoken op weg naar de volgende attractie. Het in 1888 geopende Banff Springs Hotel in laat victoriaanse stijl is beeldbepalend.
We komen uiteindelijk uit bij het station van Banff (toevallig??) waar Loek een tijdje rondkijkt en ik me in de stationshal bezighoud met internet en email. Op een gegeven moment was ik daar klaar mee en ging op zoek naar Loek. Die zat rustig op een bankje te wachten op een trein die wellicht ooit zou komen. Als het aan hem had gelegen was hij daar nog uren blijven zitten…
Vervolgens naar Banff downtown, een koffie gedronken en met de bus terug naar de camping voor onze gebruikelijke middag rituelen: biertje, wijntje met hapjes en eten. Al met al een leuke besteding van de middag, waar ook het weer in positieve zin aan heeft meegewerkt. Loek verzorgt de diners, bestaande uit een lapje van het een of het ander, wat sla en als garnituur een (kant en klare) aardappelsalade. We wachten de komst van de inspecteur van Michelin vol vertrouwen af…

Woensdag, 25 september
Banff-Yoho National Park, 119 km

Na een nogal koude nacht verlaten we Banff via Highway 1 (de Trans-Canada Highway) om verderop Highway 1A, de Bow Valley Parkway te nemen. Deze weg loopt min of meer parallel aan Highway 1, maar is veel rustiger. Onze bedoeling was om eerst bij Johnston Canyon te kijken, maar daar bleek alle parkeerruimte voor campers bezet. Dus onverrichter zake verder naar Lake Louise om daar ons geluk te beproeven. Onderweg gestopt voor een kop koffie, althans dat was de bedoeling. Het fenomeen “een kopje koffie” kennen ze hier helemaal niet. Dat begint met het formaat: small, medium of large. We kiezen steevast voor small en dan krijg je nog een hoeveelheid waar je van achterover slaat. En kopjes doen ze vaak ook niet aan, je krijgt het in een kartonnen beker. En om nou te zeggen: lekker, nou nee. Verderop nog gestopt bij een uitzicht punt (Morant’s Curve) waar je een heel mooi uitzicht op de spoorlijn hebt. Alleen de trein ontbrak en die rijden hier zo onregelmatig dat wachten op een trein niet zo’n goede optie is.
Aangekomen bij Lake Louise werden we welkom geheten door verkeersregelaars en grote matrixborden met de mededeling dat alle parkeerterreinen vol waren. We dachten toen ons geluk te beproeven bij Lake Moraine, maar de toegangsweg daar naartoe was afgesloten omdat ook daar alles vol was. We hebben toen de bordjes “shuttle” gevolgd en kwamen terecht op een groot parkeerterrein 5 kilometer buiten Lake Louise. Daarvandaan werden we met zo’n gele schoolbus terug naar Lake Louise gebracht. Het moge duidelijk zijn dat we daar bepaald niet alleen waren; ook de Chinezen waren hier weer ruimschoots aanwezig. Als het nu, in het naseizoen, al zo druk is vraag ik me af hoe dat in het hoogseizoen zal zijn. Het meer is overigens prachtig om te zien. Vanaf het meer zijn er wandelpaden en een daarvan leidt naar Fairview Lookout, een punt waar je een mooi uitzicht over het meer hebt. Heel markant is het 550 kamers tellende Chateau Lake Louise. Evenals het Banff Springs Hotel is dit hotel gebouwd door de Canadian Pacific Railway ten behoeve van de rijke klanten. Het wandelpad was overigens aanmerkelijk minder druk dan direct aan het meer. Hierna verder richting ons einddoel. We stoppen nog bij een uitzicht punt “Spiral Tunnels”. Dit zijn heel indrukwekkende staaltjes van spoorwegtechniek. Treinen rijden in een spiraal door tunnels in de bergen. En omdat die treinen hier zo ontzettend lang zijn zie je de treinen over zichzelf omhoog of omlaaggaan. Heel bijzonder. Bovendien hadden we het geluk dat er net een trein zich door tunnel omlaag werkte.
Hierna door naar Kicking Horse Campground, waar we een plek hebben gereserveerd. Er zijn hier geen voorzieningen in de vorm van water of elektra, dus zijn we op de voorzieningen van de camper aangewezen. Nog even een korte wandeltocht vanaf de camping gemaakt, kwamen uit bij het spoor waar net weer een trein aankwam. Hierna terug naar de camper, op naar een koude nacht…

Donderdag, 26 september
Icefields Parkway, deel 1

 Na wederom een koude nacht, met veel regen, verlaten we Kicking Horse Campground. We rijden een klein stukje naar een uitzichtpunt “Upper Spiral Tunnels”. Ook dit is een plek waar je een trein zichzelf kan zien kruisen, maar nu veel hoger. Echt heel indrukwekkend. Jammer dat het zo nevelig was waardoor je de trein niet zo goed kon zien.
Hierna pakken we Highway weer op om bij Lake Louise af te slaan naar Highway 93. En dit is dan het begin van de Icefields Parkway, naar men zegt een van de mooiste wegen in Canada. En ik denk dat dat niet overdreven is. Na iedere bocht ontvouwt zich een nieuw panorama, het een nog mooier dan het andere. Er zijn veel plekken om langs de weg te stoppen om te kijken en foto’s te maken. De gele “Chinezenbussen” hebben dat ook ontdekt waardoor je op veel plekken niet ontkomt aan de hordes die die bussen uitbraken. Allemaal selfies of opnames van reisgenoten die in de meest idiote houdingen poseren. Het valt dan ook niet altijd mee om foto’s zonder Chinezen te maken…
We rijden langzaam maar zeker omhoog naar Bow Lake en zien dat de bomen besneeuwd zijn. Een prachtig gezicht, maar geeft tegelijkertijd aan hoe koud het is. Bij Bow Lake houden we pauze om koffie te drinken (dit keer heel behoorlijk van kwaliteit), rond te kijken en foto’s te maken. Het meer en de omliggende bergen zijn prachtig, vooral door de wisselende lichtinval.
We stoppen nog bij Mistaya Canyon, een indrukwekkende kloof, waar het water van de Mistaya River met grote kracht doorheen gutst. Je kunt er heel goed zien hoe het water in de loop van de tijd deze kloof heeft uitgesleten. Tenslotte rijden we naar onze eindbestemming voor vandaag, Rampart Creek Campground. Dit is een camping (zonder water en elektra) waar je jezelf moet registreren door eerst een plek te zoeken, daarna je gegevens op een envelop te schrijven om daar vervolgens het verschuldigde bedrag in te doen en deze daarna in een daarvoor bestemde bus te doen. Wij waren er als eerste en konden zodoende al snel een mooi plaatsje bezetten. Het is een mooie camping midden in de natuur. Overigens belooft de weersverwachting niet veel goeds: een koude nacht (0?) en er wordt sneeuw verwacht. We zullen zien…
We trekken ons terug in de camper, zetten de kachel aan en laten het verder maar gebeuren.